Ik weet hoe het voelt om jezelf kwijt te raken.
Jarenlang probeerde ik klaar te staan voor iedereen, als moeder, partner en hulpverlener, tot ik op een dag niet meer wist wat ík nodig had en mijn lijf alarmsignalen gaf in beven, paniekaanvallen, niet meer in slaap kunnen vallen. Mijn kinderen, en vooral één oprechte vraag van mijn oudste, werden mijn keerpunt: "Wanneer ga jij nu eens voor jezelf zorgen?"

Sindsdien leerde ik, met vallen en opstaan, keuzes maken die kloppen voor mij, meer grenzen stellen en luisteren naar mijn lichaam.
Vandaag help ik moeders en ouders om hetzelfde te doen: stoppen met overleven, terug thuiskomen in zichzelf en van daaruit in échte verbinding zijn met hun kinderen.

Mijn naam, Rebecca, betekent 'verbinding'. En dat is precies wat mijn werk brengt: verbinding met jezelf, met je lijf en met wat je écht voelt zodat je ook je kinderen die stevigheid en echtheid kunt meegeven.